Τόμος Ι του Minnesotum Mare Clarum Το αμερικανικό όνειρο της ελευθερίας και της δικαιοσύνης

"Στην ομορφιά των κρίνων ο Χριστός γεννήθηκε πέρα από τη θάλασσα, με δόξα στους κόλπους Του που μεταμορφώνει εσάς και εμένα: Όπως πέθανε για να κάνει τους ανθρώπους αγίους, ας πεθάνουμε για να κάνουμε τους ανθρώπους ελεύθερους" - Julia Ward Howe

Βιβλίο I - Μινεσότα στο χάρτη

«Στέφανος! Ξύπνα!»

«Ωχ-τι;», τραύλισε ο Στέφανος βγαίνοντας από ένα όνειρο.

«Ξύπνα!»

«Ποιος είσαι;» ρώτησε.

«Είμαι πνεύμα. Και είμαι εδώ για να σας δείξω το μέλλον σας», ήρθε η απάντηση.

«Μα γιατί; Και πώς μπορείς να μου δείξεις το μέλλον μου;

«Είναι το θέλημά μου», απάντησε το Πνεύμα.

«Εντάξει. Τι θέλεις να μου δείξεις;»

«Θέλω να σας δείξω μια μακρινή γη σε μια μακρινή ακτή».

«Ακτή; Εννοείς τη Mare Nostrum μας ή κάποια εσωτερική λίμνη;»

Ο Στέφανος γνώριζε ότι η Μεσόγειος (η οποία στα λατινικά είναι Mare Nostrum που σημαίνει «η θάλασσά μας») ήταν πολύ μεγάλη και είχε ακούσει να μιλούν για αρχαίες ιστορίες για μέρη μακριά από την πόλη του.

«Δεν εννοώ Mare Nostrum».

"Αλλά τότε τι;" Ο Στέφανος μπερδεύτηκε.

«Δεν θυμάσαι το όνειρό σου όταν σε ξύπνησα;»

Το όνειρο ήταν ακόμα στη μνήμη του και ο Στέφανος τόλμησε να θυμηθεί.

«Θυμάμαι ένα μακρινό, μακρινό μέρος σαν σε έναν άλλο κόσμο, με πολλές λίμνες. Το όνομα ήταν σε μια παράξενη γλώσσα. Και ακουγόταν σαν ηχώ ή ποίημα. Νομίζω ότι το όνομα ήταν Minnesotum... Minnesotum, Mare Clarum».

«Έχει νόημα αυτό; Είναι, δεν είναι ξεκάθαρο για μένα αυτή τη στιγμή».

«Σωστά!» είπε το Πνεύμα. "Το Mare Nostrum σας δεν είναι σαφές, αλλά τα μακρινά σώματα νερού θα είναι καθαρά. Θα είναι γλυκό νερό».

"Γλυκό νερό; Εννοείς από πηγές και ποτάμια;»

«Όχι, αυτό το γλυκό νερό θα προέλθει από γιγαντιαία κομμάτια πάγου από την κορυφή του κόσμου».

Τώρα το κεφάλι του Στεφάνου περιστρεφόταν σαν ένας γιγάντιος πλανήτης. «Γιγαντιαία κομμάτια πάγου; Δεν μπορώ να φανταστώ!»

«Δεν πειράζει», ήρθε η απάντηση. «Δεν χρειάζεται. Θα τα καταφέρω».

Η ζωή στην Αθήνα

Ο Στέφανος έζησε στην Αθήνα τα πρώτα χρόνια του Κυρίου μας το 5 μ.Χ. Ο νεαρός Έλληνας Στέφανος μιλούσε λατινικά επειδή η Αθήνα ήταν πλέον μέρος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας - και της Αυτοκρατορίας - για 150 χρόνια.

Και τώρα ακόμη και το Πνεύμα μιλούσε λατινικά! Ο κόσμος πράγματι άλλαζε ραγδαία. Ο Στέφανος ζει σε έναν αθηναϊκό οίκο που χτίστηκε από τον πατέρα του, του οποίου το όνομα Νικίας στα ελληνικά σημαίνει «Νίκη».

Η πτώση και η άνοδος μιας δημοκρατίας

Αλλά δυστυχώς οι Αθηναίοι είχαν χάσει την κυβέρνησή τους από τους Ρωμαίους και τώρα κυβερνούνταν από μια άλλη δημοκρατία – τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, η οποία με τη σειρά της είχε ανατραπεί από ισχυρούς στρατηγούς οι οποίοι – χωρίς αντίσταση από κανέναν πολίτη – ανακήρυξαν ότι η Ρώμη ήταν τώρα μια αυτοκρατορία. Τα όνειρα της ελευθερίας είχαν χαθεί.

Οι Ρωμαίοι νίκησαν μια εξαντλημένη Αθήνα στη μάχη της Κορίνθου το 150 π.Χ. («Προ Χριστού», ο οποίος είχε μόλις γεννηθεί πριν από πέντε χρόνια και τώρα περπατούσε στη γη, προσελκύοντας μεγάλη προσοχή). Ωστόσο, σε αυτό το διάστημα η οικογένεια έχει έναν σκλάβο, Έλληνα, που ονομάζεται Theron, που τους πωλήθηκε ως σκλάβος από τον νικητή ηγεμόνα Ρωμαίους.

Η οικογένεια Νικιά ζει κοντά στο Αιγαίο Πέλαγος και η μητέρα Θεανώ διαχειρίζεται το νοικοκυριό της μικρής οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης της εξασφάλισης όλου του νερού που χρειάζονται.

Ο Νικίας δεν είναι στρατιώτης, είναι δάσκαλος. Διδάσκει τα νέα μαθηματικά σε ελληνικό ιδιωτικό σχολείο. Η πόλη-κράτος του, η Αθήνα, ο ηγέτης όλης της Ελλάδας, είχε αποφασίσει να κάνει πόλεμο για να εκδιώξει τους Ρωμαίους. Αν και αποδείχθηκε άσχημα γι 'αυτούς, η ιδέα μιας δημοκρατίας ελήφθη από τους ίδιους τους Ρωμαίους, οπότε υπάρχει αυτό.
Στην πραγματικότητα, ο Theron, ο σκλάβος της οικογένειας, δίδασκε τον Στέφανο από τότε που ήταν παιδί. Ο Θερόν δίδαξε στον Στέφανο τα βασικά της ανάγνωσης και της γραφής – τόσο στα λατινικά όσο και στα ελληνικά – και της αριθμητικής (τα τρία R) και συζήτησε μαζί του ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα. Η Theron είναι ένα έμπιστο μέλος της οικογένειας.
Κα

ι έτσι ήταν που ο Στέφανος είπε το όνειρό του για το Minnesotum, Mare Clarum στη Theron και κάθισαν και οι δύο για μια στιγμή, αναρωτώμενοι....

Η άλλη πλευρά

Novus Orbis

Μακριά και άγνωστο στον Στέφανο ή στον πατέρα του – ή φαινομενικά σε οποιονδήποτε – υπήρχαν μακρινές ακτές και ένα ιδιαίτερο μέρος. Ένα μαγικό μέρος στο κέντρο αυτού που θα γινόταν η Βόρεια Αμερική. Ένα μέρος που ονομάζεται Minnesotum, Mare Clarum - γεμάτο καθαρό, γλυκό νερό, όπως θα το περιέγραφαν οι Ινδιάνοι της Αμερικής.
Και τι ιστορία ήταν.

Μινεσότουμ

Η αρχή ήταν το τέλος.

Όχι μόνο ο κόσμος των ανθρώπων, αλλά ΟΛΗ η ΖΩΗ, αφανίστηκε ανελέητα, γειώθηκε και σπρώχτηκε κατά μήκος και μέσα σε υδάτινα σώματα.
Κα

τά τη διάρκεια πολλών αιώνων, τεράστιες μάζες πάγου και χιονιού επισκέφθηκαν μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα της σημερινής Μινεσότα και εξάλειψαν τα πάντα – καθαρίζοντας ποτάμια και ρέματα και δίνοντας την περιοχή Hennepin/Anoka Counties, έδρα της Μινεάπολης. Ramsey/Dakota Counties, πατρίδα του Αγίου Παύλου (η διάσημη πόλη ποταμόπλοιων του Μισισιπή). Κομητεία της Ουάσινγκτον, έδρα του Stillwater στο St. Croix, γενέτειρα της επικράτειας της Μινεσότα. Κομητεία Stearns του St. Cloud; και η κομητεία του Σαιντ Λούις, έδρα μιας εσωτερικής ναυτικής πόλης του Duluth. Σε αυτή την εύφορη περιοχή ο γιγάντιος πάγος έψαχνε μια tabula rasa, μια καθαρή πλάκα πάνω στην οποία θα χαράσσονταν η ιστορία του νέου κόσμου.

Το Duluth θα βρισκόταν πάνω στη Μεγάλη Λίμνη Superior (ένα σώμα νερού τόσο τερατωδώς τεράστιο και ατελείωτο που αποπνέει μια δυσοίωνη, σιωπηλή παρουσία αν τύχει να το συναντήσετε τη νύχτα, αν τυχαίνει να είστε στεριανός). Με κάποιο τρόπο, μαγικά, όλες οι μεγάλες πόλεις στο Minnesotum Mare Clarum έπρεπε να κατασκευαστούν από παγετώνες. Αλλά πρώτα, όλοι οι άνθρωποι και όλη η ζωή έπρεπε να τελειώσει – από μια γιγαντιαία πολική εμβέλεια από την κορυφή του κόσμου.

Ενώ ήταν μακριά από τους τρομερούς εισβολείς που συνέχιζε η ζωή, το μόνο που έμεινε πίσω από το αποτρόπαιο χιόνι και τον πάγο ήταν η παραμορφωμένη γη – και οι μεγάλες Μεγάλες Λίμνες (λίμνη Superior, και στα ανατολικά, η λίμνη Michigan, η λίμνη Huron, η λίμνη Erie – που εκτείνονταν μέχρι τη Νέα Υόρκη και τη λίμνη Οντάριο).

Αυτά τα μεγάλα νέα νερά δεν ήταν τόσο λίμνες όσο μια συλλογή νέων ωκεανών που ενώνουν τον Βόρειο Ατλαντικό με αυτή τη νέα γιγαντιαία πλωτή οδό. Και τελειώνει πολύ κάτω στο Minnesotum Mare Clarum. Νέες πεδιάδες είχαν βαθμολογηθεί από ένα φανταστικά τεράστιο γκρέιντερ που δεν είχε ξαναδεί στη Βόρεια Αμερική, ένα αεροπλάνο που δημιούργησε τεράστιες νέες εκτάσεις για νέα δάση και νέα αγροκτήματα. Αλλά όχι πριν πέσει περισσότερος πλούτος από τον αποτρόπαιο πάγο.

Για το Minnesota Mare Clarum, οι χιονισμένοι επισκέπτες άφησαν λίμνες και ποτάμια.

Η ζωή ενός ονείρου και μιας νέας συντροφιάς

Το αρχαίο όνειρο του Στεφάνου, που γεννήθηκε πολύ πριν συλληφθεί, διαρκεί για πάντα. Το καζάνι στο οποίο έπεσε η Ρώμη ακολουθήθηκε από έναν διαγωνισμό για τη Δύση και όνειρα για το τι βρισκόταν πέρα από αυτό, καθώς οι άνθρωποι θα έρχονταν να διασχίσουν την απέραντη θάλασσα.

Το πνεύμα είχε μιλήσει για μια γη του ισχυρού ποταμού Μισισιπή, που άφησαν πίσω τους οι παγετώνες της Μινεσότα. Και, μέσα από έναν μακρύ και γεμάτο στροφές δρόμο μετά από εκείνα τα κατακλυσμικά χιόνια και τους παγετώνες, οι άνθρωποι επιτέλους επέστρεψαν στη γη που οραματίστηκαν, το Minnesotum Mare Clarum. Η καρδιά αυτής της ιστορικής γης ήταν ένας ποταμός, που ονομάζεται Μισισιπής, γνωστός σε γενιές ως ο τετράφθαλμος ποταμός.

Και έτσι ήταν που μια ένδοξη αποστολή το 1832 μ.Χ., μια συντροφιά αναζητητών της πηγής, έκανε ένα επίπονο ταξίδι στην ίδια την προέλευση αυτής της τεράστιας παγετώδους ροής που - συγκεντρώνοντας νερό και δύναμη στην πορεία - γεμίζει τον Κόλπο της Αμερικής (τον οποίο ο ηγέτης του Κολόμβου Amerigo Vespucci θα ανακάλυπτε και τον οποίο αυτό το τεράστιο σώμα νερού - πάνω από το μισό μέγεθος Mare Nostrum το ίδιο - θα πάρει το όνομά του, το 2025). Σε αυτόν τον τεράστιο κόλπο, μελλοντικά ταξίδια από τον Παλαιό Κόσμο του Στεφάνου θα έρχονταν ακόμη, ακόμη και στη μυθική Minnesota Mare Clarum και άνδρες από ένα μέρος που ονομάζεται Ευρώπη θα επισκέπτονταν πραγματικά τον Νέο Κόσμο που ο Στέφανος είχε δείξει στο όνειρό του.

Η Ινδική Σχολή

Schoolcraft ήταν το όνομα του δασκάλου. Σήμερα θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε Ιντιάνα Τζόουνς. Ένας ηγέτης και ένας δάσκαλος όπως ο πατέρας του Στέφανου, Νικία, και ένας πραγματικός εξερευνητής. Μαζί του ήταν ιθαγενείς Ινδιάνοι της Αμερικής, γιατί μετά από πολλούς αιώνες, έφτασαν να κατέχουν βαθιά γνώση του τοπίου, των συστημάτων ζωής και των φυσικών πόρων της περιοχής του Μισισιπή. Ήταν το κλειδί για την Υποτροφία της Μινεσότα, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών εξερευνητών όπως ο Schoolcraft και ο Joseph Nicollet.

Αυτό περιελάμβανε τον οδηγό για την αναζήτηση του Schoolcraft, τον Ozawindib, τον οδηγό Ojibway (Chippewa), ο οποίος μίλησε Ojibway. Στην πορεία, ο Schoolcraft και οι εξερευνητές του αλληλεπιδρούσαν με όλες τις άλλες ινδιάνικες φυλές που γνώρισαν, συμπεριλαμβανομένης της Dakota στη Μινεσότα και του Ho-Chunk στο Wisconsin (Winnebago).
Το 1832 η υποτροφία Itasca του A.D. Schoolcraft εντόπισε και ανακάλυψε τις πηγές αυτού του ιστορικού έργου της φύσης, του Τετράφθαλμου Ποταμού. Προσδιόρισε τη λίμνη Itasca της Μινεσότα ως την πραγματική πηγή του ποταμού. Ο Schoolcraft είχε υπόβαθρο στις κλασικές σπουδές - συμπεριλαμβανομένων των πολύ λατινικών και ελληνικών που είχε διδάξει ο σκλάβος Theron στον Στέφανο και την οικογένειά του. Ο έξυπνος μελετητής εφηύρε ακόμη και ένα ολοκαίνουργιο όνομα για τη Μεγάλη Πηγή του Ποταμού, «Itasca». Η πηγή του Μισισιπή πήρε το όνομά της από το "veritas" (αλήθεια) και το "caput" (κεφάλι) - που σημαίνει "αληθινό κεφάλι" του Μεγάλου Ποταμού. Ανακοίνωσε τη Μινεσότα στον κόσμο πριν καν γίνουμε έδαφος ή μπορέσουμε να ψηφίσουμε στο Κογκρέσο.

Αυτή η εφεύρεση του Schoolcraft's School διατήρησε τη γνώση του αρχαίου χαμένου ονείρου της ελπίδας του Minnesotum Mare Clarum – την ελευθερία που αναζητούσαν ο Στέφανος και ο Θερόν.

Μέσα από όλα αυτά, τα λατινικά - που θεωρούνται παγκόσμια γλώσσα - εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται τον 19ο αιώνα! Στην πραγματικότητα, ένας Ιταλός ονόματι Κολόμβος, από ένα άλλο κέντρο εμπορίου στη Mare Nostrum όπως ο Στέφανος, μιλούσε ακόμα λατινικά ενώ κυνηγούσε έναν τρόπο να φτάσει στην Ινδία τον 15ο αιώνα. Το 1477, πριν σαλπάρει για την Κεντρική Αμερική το 1492, επισκέφθηκε το αγρόκτημα Ingjaldshvöll στη νησιωτική γη της Ισλανδίας. Ακόμα στη νέα γλώσσα του Στεφάνου, τα λατινικά. Πεντακόσια χρόνια μετά τον Στέφανο, ο Κολόμβος έμεινε το χειμώνα σε αυτό το αγρόκτημα πριν κάνει το διάσημο ταξίδι του για να συναντήσει τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής.

Βιβλίο ΙΙ – Η Φωνή του Θεού

Και άκουσα φωνή από τον ουρανό, σαν τον ήχο πολλών υδάτων και σαν τον ήχο μιας δυνατής βροντής». Αποκάλυψη 14:2
«Και άκουσα μια φωνή από τον ουρανό, σαν τον ήχο πολλών νερών και σαν τον ήχο δυνατής βροντής». Αποκάλυψη 14:2.
Ο Στέφανος και ο Θέρων ξεκίνησαν το μάθημά τους μια ηλιόλουστη ελληνική μέρα υπό ρωμαϊκή κυριαρχία. Ο ήλιος έλαμπε από την επιφάνεια του Αιγαίου έξω από το παράθυρο. Ο θαλασσινός αέρας φαινόταν ελεύθερος αν και λίγο αλμυρός.

Ο Θερόν, ο οικογενειακός σκλάβος, ρώτησε τον μαθητή του Στέφανο αν υπήρχαν ηθικά θέματα που ο μαθητής ήθελε να συζητήσει σήμερα.
«Θυμάμαι συνέχεια εκείνο το όνειρο που είχα, όπου το πνεύμα μου έδειξε το Minnesotum, Mare Clarum», απάντησε ο Στέφανος σκεπτόμενος.
«Είναι αυτό ένα ηθικό θέμα;» ρώτησε η Theron.

"Λοιπόν, το πνεύμα μίλησε για τα καθαρά νερά, όχι τα αλμυρά νερά, αλλά μια βιασύνη καθαρών νερών που άφησαν πίσω τους τεράστια στρώματα πάγου, ψηλά στον ουρανό. Και αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να εννοεί έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη σκλαβιά, και από αυτούς τους Ρωμαίους παντού», απάντησε ο Theron, κοιτάζοντας γύρω και έξω από τα παράθυρα.
Η Theron έμεινε σιωπηλή για μια στιγμή. Η δουλεία ήταν κάτι για το οποίο σπάνια μιλούσε ή σκεφτόταν. Οι Ρωμαίοι υπερηφανεύονταν ότι αναζητούσαν έναν φωτισμένο, πολιτισμένο και ελεύθερο κόσμο για την ανθρωπότητα. Και ήξερε ότι είχαν εμπλακεί σε μια πιο φωτισμένη σκλαβιά, επειδή ήταν απαραίτητη. Βασίζονταν στη δουλεία για να διευθύνουν την αυτοκρατορία τους, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών και αστυνομικών επιχειρήσεών τους και να παράγουν τον πλούτο τους.

Αλλά δεν ήξερε για αυτό το όνειρο του Minnesotum, Mare Clarum. «Δεν ξέρω», απάντησε. «Δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει ένας τέτοιος κόσμος. Μπορεί ο νέος κόσμος να είναι πραγματικά ελεύθερος; Χωρίς σκλαβιά;» Σύντομα στον Παλαιό Κόσμο ο Στέφανος και ο Θερόν ζούσαν σε εξερευνητές που θα άρχιζαν να αναζητούν έναν «νέο κόσμο», όπου βρισκόταν η Μινεσότα. Αφού οι δυνάμεις της Ισπανίας (η Ιβηρική χερσόνησος είχε ήδη κατακτηθεί από τους Ρωμαίους), θα ηττηθούν από το βρετανικό ναυτικό (η νησιωτική γη δεν έχει ακόμη κατακτηθεί από τη Ρώμη), οι Άγγλοι βασιλιάδες θα συνωμοτήσουν για να αναπτύξουν τον Νέο Κόσμο σε αποικίες στην Ανατολική Ακτή της Αμερικής.

«Δεν μπορώ να δω το μέλλον του ονείρου», είπε ο Στέφανος αφού εξέτασε την ερώτηση. «Έχω ακούσει μερικά εκπληκτικά πράγματα να βγαίνουν από την Ιουδαία, στην Καπερναούμ, όμως. Μια τρομερή επίθεση στα παιδιά

από κυβερνήτες που προσπαθούν να καταστείλουν οποιεσδήποτε ιδέες για οποιονδήποτε «νέο κόσμο». Απίστευτη βαρβαρότητα από τους Ρωμαίους πράκτορες στη συντριβή εξεγέρσεων από τους Ιουδαίους, οι οποίοι δεν κυβερνούν πλέον ούτε τον εαυτό τους». «Σωστά, όπως οι Έλληνες δεν κυβερνούν πια στο σπίτι μας», σκέφτηκε ο Θερόν στον εαυτό του.

«Άλλο πράγμα για τους Ρωμαίους πολίτες είναι το ρωμαϊκό σύστημα των Ρωμαίων πολιτών και άλλο πράγμα για εμάς, τους Έλληνες», πρόσφερε ο Θέρων. «Και το ίδιο ισχύει και για τους Ιουδαίους στην Ιουδαία. Από τότε που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο δεν μπόρεσαν να ζήσουν με τους δικούς τους νόμους. Και τώρα κυβερνώνται από τους Ρωμαίους και τον Ιουδαίο Ηρώδη Αντύπα, όπως ο τετράρχης της Γαλιλαίας που εγκαταστάθηκε από τη Ρώμη».

«Αλλά τώρα υπάρχει μια πρόκληση σε αυτή τη ρύθμιση και αυτό οδήγησε στη σφαγή όλων των μωρών κάτω των δύο ετών. Επειδή ο Ηρώδης φοβόταν μια ιουδαϊκή προφητεία ότι ένας ειρηνοποιός και σωτήρας θα γεννιόταν εκεί στη Βηθλεέμ».

«Το όνειρό σου, Στέφανε, φαίνεται να είναι η καλύτερη ελπίδα μας. Αλλά πώς μπορεί να είναι";

Το Πνεύμα είπε: «Επειδή είναι το θέλημά μου».
Εκείνο το βράδυ στο δείπνο, ο Στέφανος ρώτησε τον πατέρα του Νίκαια γι' αυτό.

«Γιατί έχουμε σκλάβους, πατέρα; Θέλω να πω, γιατί τόσοι πολλοί Έλληνες έχουν σκλάβους; Και τώρα, γιατί τόσοι πολλοί Έλληνες είναι σκλάβοι; Αν οι σκλάβοι μπορούσαν να ψηφίσουν, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά;»

Κανονικά στη Νίκαια και τη Θεανώ δεν άρεσαν τέτοια θέματα στο τραπέζι. Αλλά ο Στέφανος φαινόταν προβληματισμένος τις τελευταίες ημέρες και η Θεανώ είχε κρυφακούσει μερικά από τα μαθήματα της Θερόν. Έτσι τελικά ο πατέρας του Στεφάνου, η Νίκαια, μίλησε.

«Λοιπόν, γιε μου, όπως δεν μπορείς ακόμη να ψηφίσεις στις εκκλησιαστικές εκλογές, έτσι και οι δούλοι δεν μπορούν να ψηφίσουν, επειδή η ψήφος βασίζεται σε έναν ορισμένο βαθμό γνώσης, εκπαίδευσης και προσόντων. Εγώ ο ίδιος επιτρέπεται να ψηφίσω μόνο για την Εκκλησία, την κύρια συνέλευσή μας για την Αθήνα και αυτό συμβαίνει επειδή είμαι ελεύθερος άνδρας και ολοκλήρωσα την αθηναϊκή στρατιωτική εκπαίδευση. Αλλά δεν μπορώ να ψηφίσω πέρα από αυτό.

«Όντας σκλάβος, δεν μπορεί να ψηφίσει, επειδή το δικαίωμα ψήφου είναι για την ευημερία και την καλή διακυβέρνηση της πόλης-κράτους μας, μεγάλα ζητήματα για το καλό του συνόλου».

«Έχει μιλήσει μαζί σου η Θερόν για τη δουλεία;» Πίεσε τον Στέφανο.

Επικρατούσε μια άβολη σιωπή. Ο Στέφανος είδε τον πατέρα του διαφορετικά κατά κάποιο τρόπο. Τότε η Θεανώ είπε: «Ο πατέρας της Θερόν ήταν ελεύθερος όταν ζούσε στην Ιουδαία».

Ο Στέφανος απάντησε: «Λοιπόν, ξύπνησα από ένα όνειρο τις προάλλες, όταν ένα πνεύμα μου έδειξε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Ήταν σε μια μακρινή χώρα που ονομάζεται Minnesotum M

are Clarum σκαλισμένη από μεγάλα στρώματα πάγου και βούρλα νερού. Και αναρωτήθηκα πώς θα ήταν, και μίλησα για ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα στην τάξη μου με τη Theron.

Γυρνώντας στη Θεανώ, η Νίκαια τη ρώτησε: «Τι είπες για τον πατέρα της Θερόν;»

«Αιχμαλωτίστηκε ως δούλος στην Ιουδαία».

Η Θεανώ δεν γνώριζε για τον Ιησού ακόμη και μετά τη γέννησή του, αλλά ήξερε για τους Εβραίους και την εξέγερσή τους εναντίον των Μακεδόνων, είχαν διαφορετική αντίληψη του νόμου, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης από τον Αλέξανδρο και τώρα διαφορετική από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες και τους αξιωματούχους τους.

Απήγγειλε ένα απόσπασμα από τον Ησαΐα, που την άγγιξε. «Όταν οι φτωχοί και οι άποροι ζητούν νερό, και δεν υπάρχει κανένας, και η γλώσσα τους δεν διψάει, εγώ ο Κύριος θα τους ακούσω, εγώ ο Θεός Ισραήλ δεν θα τους εγκαταλείψω.

«Θα ανοίξω ποτάμια σε ψηλά μέρη και πηγές στη μέση των κοιλάδων: θα κάνω την έρημο μια δεξαμενή νερού, και τις ξηρές εκτάσεις πηγές νερού. Θα βάλω στην έρημο το έλατο, και το πεύκο, και το δέντρο κουτί μαζί: Για να μπορούν να δουν, και να γνωρίσουν, και να σκεφτούν, και να καταλάβουν μαζί, ότι το χέρι του Κυρίου το έχει κάνει αυτό, και ο Άγιος του Ισραήλ το έχει δημιουργήσει».

Ο Στέφανος και η Νίκαια άκουγαν και οι δύο προσεκτικά την απαγγελία της Θεανώς, ενθουσιασμένοι. Ήξεραν πόσο σκληρά έπρεπε να δουλέψει η Θεανώ, όπως όλες οι γυναίκες των νοικοκυριών της Αθήνας, για να φέρουν το νερό. Μήπως το νερό προήλθε από τον Θεό; Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι δεν το είχαν σκεφτεί πολύ αυτό, είχαν πολλούς Θεούς και όχι έναν Θεό του νερού, ή της Δημιουργίας, που ήταν ένα μυστήριο γι 'αυτούς.

Λοιπόν, είμαστε σίγουρα οι φτωχοί και οι άποροι σε σύγκριση με τη μεγάλη αυτοκρατορία, αλλά έχουμε τις ίδιες ανάγκες με αυτούς για τα μεγάλα υδραγωγεία τους που πρέπει να σκλάβουμε.

Η Θεανώ σκεφτόταν επίσης πόσο δύσκολο είναι να μεταφέρουμε το νερό από το Αιγαίο όταν κουβαλάμε και ένα αγέννητο παιδί. Αλλά ο Θεός μας ακούει. Αναρωτιέμαι τι θα δημιουργήσει για εμάς;

Βιβλίο III - Το τέλος της δουλείας

«Η σκλαβιά τελείωσε! Η σκλαβιά τελείωσε! Δόξα στον Ιησού η σκλαβιά τελείωσε!»

Ο Στέφανος είχε ένα παράξενο προαίσθημα καθώς έπεφτε για ύπνο. «Αγόρι μου, σκέφτηκε, το να βλέπεις το μέλλον πραγματικά χαλάει τον ύπνο σου!» Πιθανώς δυσπεψία από εκείνη τη συζήτηση για τη δουλεία την ώρα του δείπνου, συλλογίστηκε.

Η φωνή που είχε ακούσει ο Στέφανος ήταν ένας άλλος νέος, αυτός ένας Σουηδός νεαρός ονόματι Μάγκνους. Ο Magnus Carlsson έζησε στη σουηδική παράκτια περιοχή του Malmö το 1350 μ.Χ. Η Σουηδία είχε επίσης μετριαστεί από τεράστια παγετώδη τερατουργήματα την ίδια εποχή που ήταν το Minnesotum Mare Clarum και αυτοί οι τερατώδεις επισκέπτες διαμόρφωσαν το Malmö και επίσης χάραξαν τη γεωργική γη του Marstrand.

Η Άστριντ, ξαδέλφη του Μάγκνους, ζούσε στο Μάρστραντ, περίπου 180 μίλια μακριά με άλογο και βάρκα, σε ένα κομμάτι γης που καλλιεργούσε η οικογένειά της. Ο θείος τους είχε απελευθερωθεί από τη δουλεία. Η Astrid Carlssen εξακολουθούσε να γιορτάζει και όταν επισκέφθηκε το Malmo για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο, μίλησε με τον Magnus.
«Φαίνεται ότι σε έναν τόσο ατελή, άγριο κόσμο, ένα τόσο όμορφο τέλειο πράγμα μπορεί ακόμα να συμβεί», αναφερόμενος στη θαρραλέα δράση του βασιλιά Μάγκνους IV που τερμάτισε τη δουλεία για όλους τους χριστιανούς στη Σουηδία και τη Νορβηγία.

«Κάποια μέρα νομίζω ότι ο λόγος για αυτό το θαύμα θα γίνει πιο σαφής σε όλους μας», απάντησε ο Magnus. «Ο βασιλιάς ακολουθούσε το λόγο του Ιησού. Ίσως ο μόνος που μπορεί να μας σώσει από τη σκλαβιά μας είναι ο Άνθρωπος που μας έσωσε από όλες τις αμαρτίες μας». Η Άστριντ εντυπωσιάστηκε από την ευφυΐα και τη σοβαρότητα της απάντησής του.

Το Μάλμε, μια παράκτια πόλη στην ανατολική Σουηδία, βασίστηκε στο εμπόριο για τον ελεύθερο και ευημερούντα τρόπο ζωής του. Οι Βίκινγκς χρησιμοποίησαν το λιμάνι. Η πόλη ασχολήθηκε πολύ με το εμπόριο με τη Χανσεατική Ένωση, μια χαλαρή συνομοσπονδία για το εμπόριο και την άμυνα με έδρα τη Βόρεια Γερμανία. Η ρέγγα ήταν μεγάλη επιχείρηση.

Υπήρχε ακόμα σκλαβιά. Αλλά το 1335 ο βασιλιάς, Μάγκνους Δ ́ είχε δηλώσει ότι όσοι γεννήθηκαν από χριστιανικές οικογένειες δεν μπορούσαν πλέον να κρατούνται ως δεσμώτες. Αιώνες αργότερα, αυτό θα ήταν και πάλι σημαντικό, καθώς αυτοί οι Χριστιανοί θα είχαν τη δυνατότητα να μεταναστεύσουν σε ένα μέρος που ονόμαζαν Amerika, όπου θα ήταν το υπέροχο Minnesotum Mare Clarum. Το 1335 οι χριστιανοί κατάργησαν τη δουλεία τόσο στη Σουηδία όσο και στη Νορβηγία, καθώς και των Φινλανδών σκλάβων.
Όπως ο Μωυσής, έτσι και ο Καλός Βασιλιάς Μάγκνους ονομάστηκε Νομοθέτης. Ωστόσο, οι νόμοι που έδωσε ελήφθησαν από τον Ιησού Χριστό, της Καινής Διαθήκης, ενώ ο Μωυσής ήταν από την Παλαιά Διαθήκη και έλαβε νόμο απευθείας από τον Πατέρα Θεό. Ο Μάγκνους άλλαζε τους νόμους της Σουηδίας και της Νορβηγίας για να αντικατοπτρίζει τον Χριστιανισμό. Τόσο ο Μωυσής όσο και ο Μάγκνους είχαν μεγάλη επίδραση στον κόσμο και στη Μινεσότουμ. Στο τέλος, θα ήταν η Minnesotum Mare Clarum που κατάργησε τη δουλεία σε ένα νέο έθνος που ονομάζεται Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οδηγούμενη από την ίδια χριστιανική ώθηση και απόρριψη της αμαρτίας της δουλείας.

Ωστόσο, μετά Χριστόν πολλοί άνθρωποι που τον ακολούθησαν θα διώκονταν, θα θανατώνονταν και, ναι, θα υποδουλώνονταν. Αλλά στην πορεία οι οπαδοί του στη Σουηδία, τη Νορβηγία και τη Μινεσότα βρήκαν τον τρόπο να την καταργήσουν. Σε αντίθεση με τους αρχαίους Αθηναίους, αυτό το όνειρο της ελευθερίας από τη σκλαβιά, δεν θα χανόταν από τη Γη, αλλά θα ριζωνόταν στο Minnesotum, Mare Clarum.

«Ξέρεις, Άστριντ, ο Ιησούς προδόθηκε στον Σταυρό για 30 αργύρια. Αυτό ήταν το τυπικό κόστος για την «αγορά» ενός σκλάβου. Αλλά ο Ιησούς νίκησε αυτή τη συμφωνία αναστήθηκε από τον τάφο. Μας σώζει από την αμαρτία μας, συμπεριλαμβανομένης της υποδούλωσης άλλων ανθρώπων». Ο Μάγκνους σκεφτόταν αυτό το όνειρο της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Η δουλεία και η τυραννία ήταν ακόμα εκεί έξω.

Η καταπολέμηση της δουλείας

»Ήχησε τη σάλπιγγα που ποτέ δεν θα καλέσει σε υποχώρηση. Κοσκινίζει τις καρδιές των ανθρώπων μπροστά στο βήμα της κρίσης του: Ω! Γρηγορήσου, ψυχή μου, να Του απαντήσεις! Να είστε χαρούμενοι, πόδια μου! Ο Θεός μας βαδίζει." - Τζούλια Γουόρντ Χάου

Το τέλος της δουλείας ήταν η αρχή της ελευθερίας. Η δουλεία δεχόταν επιθέσεις με διάφορους τρόπους τουλάχιστον από το 600 π.Χ. στην Αθήνα, όταν ο Σόλων τερμάτισε τη δουλεία των οφειλετών στην Ελλάδα. Άλλες μορφές δουλείας συνεχίστηκαν. Το 873 μ.Χ. ο Πάπας Ιωάννης Η ́ κήρυξε αμαρτία την υποδούλωση των συγχριστιανών του και διέταξε την

απελευθέρωσή τους. Η ελευθερία ξεσπούσε παντού.
Ο Magnus Carlsson, όπως όλοι οι Σουηδοί, ήταν καθολικός. Οι Βίκινγκς ήταν οι πρώτοι Καθολικοί που επισκέφθηκαν τη Μινεσότα, πολύ πριν ο Κολόμβος σκοντάψει στα νησιά της Καραϊβικής. Μια ρουνική τοποθεσία των Βίκινγκς ανακαλύφθηκε κοντά σε μια πόλη που θα ονομαζόταν Αλεξάνδρεια (ειρωνικά από τον τύραννο που τερμάτισε τις πρώτες προσπάθειες αυτοδιοίκησης στη Mare Nostrum), στη Μινεσότα που έφτασαν οι παγετώνες κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων. Εκεί το στρώμα πάγου Laurentide προχώρησε και υποχώρησε, αφήνοντας ένα πεδίο τυμπάνου που σχηματίστηκε από παγετώδη μέχρι τον λοβό Wadena του παγετώνα. Η καθαριστική δύναμη του παγετώνα εξαφάνισε το αμαρτωλό παρελθόν και απελευθέρωσε τη φωνή του Θεού.
Από τη Μινεσότα και το Ουισκόνσιν προέκυψε η προεδρία του Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος θα διακήρυσσε το τέλος της δουλείας κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου των Ηνωμένων Πολιτειών και του οποίου η νίκη θα είχε ως αποτέλεσμα την τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ για την απαγόρευση της δουλείας. Ο Λίνκολν ανέβηκε στην εξουσία στο κοντινό Ιλινόις και το Ουισκόνσιν και οι νεόκοποι κάτοικοι της Μινεσότα τον ενίσχυσαν στο αξίωμα. Η διακήρυξη του Λίνκολν για την ανάγκη κατάργησης της δουλείας ακολουθήθηκε από στρατεύματα του αμερικανικού στρατού, τα πρώτα συντάγματα της Ένωσης που υπερασπίστηκαν την Αμερική. Και ήρθαν από τη νεοσυσταθείσα Πολιτεία της Μινεσότα, στάλθηκαν στο Λίνκολν και είχαν ως αποτέλεσμα τη διάσωση της Ένωσης και τον τερματισμό της δουλείας.

Γαλάτεια

Ο βασιλιάς Μάγκνους βρισκόταν στο δρόμο της ελευθερίας. Ένας άλλος Έλληνας, ονόματι Τίτος, ταξίδεψε με έναν οπαδό του Χριστού. Πήγαν σε αυτό που είναι σήμερα η Τουρκία. Εκείνη την εποχή, το 50 μ.Χ., δεκαετίες μετά την έντονη συζήτηση μεταξύ Στεφάνου και Θηρανού στις ακτές του Αιγαίου. Ο Παύλος, ο ακόλουθος του Χριστού, μίλησε για τη δουλεία και την ελευθερία. Έτσι, ενώ υπήρχε εκτεταμένη δουλεία σε όλη τη Γαλατία – υπήρχε επίσης αυτή η νέα ιδέα της ελευθερίας.
Ο Τίτος μπορεί κάλλιστα να βρισκόταν στην Αθήνα, μέρος του ελληνιστικού περιβάλλοντος που δημιούργησε ο Αλέξανδρος καθώς κατέκτη

σε εδάφη στον μεσογειακό κόσμο. Μεταστράφηκε από τη διακονία του Παύλου.

Η δουλεία ήταν μέρος του Μωσαϊκού Νόμου, ο οποίος εκπληρώθηκε ως ο Χριστός, ο οποίος μέχρι τώρα είχε ζήσει και εκτελεστεί από τη Ρώμη και τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες. Αλλά ποιος είχε αναστήσει και μεταστρέψει τον Παύλο καθώς ήταν στο δρόμο κυνηγώντας και σκοτώνοντας τους πιστούς του Χριστού. Σκλαβιά πράγματι. Τα πράγματα φαίνονταν σκοτεινά για τις ελπίδες και τα όνειρα του Στεφάνου και της Θέρων και για τα οποία ήλπιζαν. Για τη Μινεσότα—Minnesotum Mare Clarum.

Βιβλίο IV – Γαλάτεια

Δρόμος της Ελευθερίας

Στη βορειοανατολική γωνία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας βρισκόταν μια ρωμαϊκή επαρχία όπου διαμορφώθηκε η πρώτη Χριστιανική Εκκλησία. Ονομάζεται «Γαλατία» και απευθύνεται από τον Παύλο στους Γαλάτες, περιέχει αυτό που σήμερα ονομάζεται Άγκυρα, στην Τουρκία. Περιέχει πραγματικά την προέλευση της ελευθερίας που η ανθρωπότητα κατανοεί σήμερα. Τα πρώτα όνειρα ή υποθέσεις των Αθηναίων και της καταδικασμένης Ρωμαϊκής Δημοκρατίας ήταν αδύνατα. Κανείς δεν ήξερε πραγματικά γιατί.
Αλλά η λύση για τον τερματισμό της δουλείας που λαχταρούσε ο Therano και ονειρευόταν ο Stephanus κοντά στο Αιγαίο Πέλαγος δεν βρισκόταν τόσο στα καθαρά νερά της Μινεσότα, αλλά στην κατάργηση της δουλείας σε όλο τον κόσμο. Δουλεία που υπήρχε, όπως έγραψε ο Παύλος, στον ίδιο τον Μωσαϊκό Νόμο. Η ιδέα της ελευθερίας δεν υπήρχε σε κανέναν από τους νόμους του ανθρώπου – ακόμη και θεϊκά εμπνευσμένο. Η ελευθερία βρισκόταν μόνο στη σωτηρία μέσω της Χάριτος, η οποία είναι εν Χριστώ Ιησού. Δηλαδή, μέχρι να ελευθερωθούμε από την αμαρτία, είμαστε δούλοι της αμαρτίας, επειδή γεννιόμαστε μέσα σε αυτήν. Και έτσι ήταν που ο βασιλιάς Magnus IV της Σουηδίας οδήγησε τους οπαδούς του - μέσω της χάρης - κάτω από το Freedom Road, ακόμη και στο Minnesotum Mare Clarum.

Λευιτικόν

Περισσότερα από 1.000 χρόνια πριν από τον Στέφανο στην Αθήνα, οι Εβραίοι απελευθερώθηκαν από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Ωστόσο, στον Μωσαϊκό Κώδικα η δουλεία υπό αυτόν τον νόμο επιτρεπόταν και αναμενόταν. Υπό το νόμο του Μωυσή, η αρπαγή δούλων ενθαρρύνθηκε «από τα έθνη γύρω σας». Άνδρες και γυναίκες σκλάβοι θα προέρχονται από τα έθνη γύρω σας. Από αυτούς μπορείτε να αγοράσετε σκλάβους. Μπορείτε επίσης να αγοράσετε μερικούς από τους προσωρινούς κατοίκους που ζουν ανάμεσά σας και τα μέλη των φυλών τους που γεννήθηκαν στη χώρα σας και θα γίνουν ιδιοκτησία σας. Μπορείτε να τα κληροδοτήσετε στα παιδιά σας ως κληρονομική περιουσία και μπορείτε να τα κάνετε σκλάβους για μια ζωή. Λευιτικό 25:44-46.

Αυτό δεν θα έκανε. Αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, η δουλεία συνεχίστηκε στον μακεδονικό και ρωμαϊκό κόσμο. Ίσως γι' αυτόν τον λόγο η θρησκευτική πίστη αποτέλεσε αντικείμενο μεγάλης διαμάχης υπό τη μακεδονική και ρωμαϊκή κυριαρχία στην Ιουδαία στα χρόνια μέχρι τη Γέννηση του Χριστού.

«Αλλά δεν πρέπει να κυβερνάς τους συμπατριώτες σου Ισραηλίτες ανελέητα...»

Ακριβώς όπως ο Βασιλιάς Μάγκνους Δ ́ κατάργησε τη δουλεία στη Σουηδία και τη Νορβηγία για όσους γεννήθηκαν από Χριστιανικές οικογένειες, οι πρώτοι Μωσαϊκοί νόμοι απαγόρευαν μόνο την αδίστακτη μεταχείριση μόνο των μελών των φυλών του Ισραήλ αλλά όχι των μη Ιουδαίων.

Η Άστριντ ρώτησε τον Μάγκνους Κάρλσ

εν γιατί η κατάργηση της δουλείας επεκτάθηκε μόνο σε όσους γεννήθηκαν σε χριστιανική οικογένεια.
«Επειδή το να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον με καλοσύνη και σεβασμό είναι μια διδασκαλία του Χριστιανισμού», απάντησε. Και ο μεγάλος δάσκαλος Ιησούς όχι μόνο μας έδειξε το δρόμο, αλλά ήρθε να μας φέρει τη Σωτηρία από την αμαρτία στην οποία είμαστε από τη φύση μας υποδουλωμένοι, εμποδίζοντάς μας να αναζητήσουμε το δρόμο προς την ελευθερία που μας έδωσε. Γιατί χάσαμε το δρόμο μας μετά την πτώση».
Επειδή είμαστε υποδουλωμένοι στην αμαρτία, είναι ο νόμος που υποδουλώνει, στην πραγματικότητα που μας δεσμεύει. Ακόμη και γενιές δικαστών θα ισχυρίζονταν ότι ήταν υποχρεωμένοι να εκδίδουν ορισμένες αποφάσεις, επειδή αυτά τα προηγούμενα βρίσκονταν στη γραφή και τις πρακτικές των νόμων στις αναδυόμενες (και επιζώντες) κοινωνίες της Δύσης.

Ο Παύλος έγραψε: «Αν η δικαιοσύνη ήταν μέσω του νόμου, τότε ο Χριστός πέθανε χωρίς σκοπό». Στην πραγματικότητα, ήταν ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός που έδωσε το Άγιο Πνεύμα στους ακολούθους του και ο Παύλος γράφει ότι το Πνεύμα δεν ελήφθη με κανένα έργο του νόμου, αλλά ακούγοντας τον Ιησού με πίστη. Και πράγματι, ήταν ο Ιησούς, που ξεπουλήθηκε για τριάντα αργύρια – το νόμιμο τίμημα για έναν σκλάβο – που άνοιξε το δρόμο στο Freedom Road που ακολούθησε στο Minnesotum Mare Clarum και σε έναν νέο κόσμο.

Ο Παύλος έγραψε πώς εμφανίστηκε η δουλεία στον κόσμο μετά την πτώση από τη χάρη στον Κήπο της Εδέμ:

«Τώρα, πριν έρθει η πίστη, κρατηθήκαμε αιχμάλωτοι κάτω από το νόμο, φυλακισμένοι μέχρι να αποκαλυφθεί η επερχόμενη πίστη. Έτσι λοιπόν, ο νόμος ήταν ο φύλακάς μας μέχρι να έρθει ο Χριστός, για να δικαιωθούμε από την πίστη. Αλλά τώρα που ήρθε η πίστη, δεν είμαστε πλέον υπό κηδεμόνα, γιατί εν Χριστώ Ιησού είστε όλοι γιοι του Θεού, μέσω της πίστης».
Και όμως ο κόσμος πάλεψε για τη σκλαβιά – ένας άπιστος κόσμος. Ένας σκλάβος ήταν ένα chattel, που ανήκε σε άλλο. Αλλά ντύνοντας τον Χριστό μέσω του βαπτίσματος:

Δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό, γιατί είστε όλοι ένα εν Χριστώ Ιησού. Και αν είστε του Χριστού, τότε είστε απόγονοι του Αβραάμ, κληρονόμοι σύμφωνα με την υπόσχεση.

Μέσω του νέου χριστιανικού νόμου, που νομοθετήθηκε από τον βασιλιά Magnus, ο οποίος ήταν κάποτε σκλάβος, ήταν τώρα κληρονόμος, ανεξάρτητα από το φύλο, αρσενικό ή θηλυκό, και ανεξάρτητα από το νομικό καθεστώς. Αλλά αυτό δεν ήρθε μέσω μιας κενής πίστης, αλλά μέσω της πίστης στον Θεό του Αβραάμ. Και οι νεοφερμένοι Σκανδιναβοί της Μινεσότα αποφάσισαν κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Αβραάμ Λίνκολν, ο Θεός εκείνου του Αβραάμ ήθελε να φύγει η δουλεία, να αντικατασταθεί με την «κηδεμονία» του κοσμικού νόμου που επικύρωνε την ιδιοκτησία των νόμων.

Αυτή η νομική αλλαγή επέτρεψε την ελευθερία και μια μεγάλη αλλαγή στην κυβέρνηση. Αλλά ο νόμος εξακολουθούσε να υποστηρίζει τη συνέχιση της δουλείας προς και μέσω του νόμου.

Το έθνος της Μινεσότα

Το νεαρό έθνος δεν περίμενε μέχρι το σχηματισμό της Μινεσότα για να ξεκινήσει το έργο. Το 1777 το Βερμόντ, μια ανεξάρτητη δημοκρατία, έγινε η πρώτη επικράτεια των ΗΠΑ που κατάργησε εντελώς τη δουλεία στο σύνταγμά της. Το 1780 η Πενσυλβάνια ψήφισε έναν «σταδιακό» νόμο κατάργησης, απελευθερώνοντας τα παιδιά που γεννήθηκαν από σκλάβες μητέρες μετά από μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Και μια σειρά δικαστικών υποθέσεων στη Μασαχουσέτη το 1783 ερμήνευσαν το νέο πολιτειακό σύνταγμα ως ασυμβίβαστο με τη δουλεία.

Δημιουργία της Μινεσότα

Το Βορειοδυτικό Διάταγμα δημιούργησε μέρος της Μινεσότα (ανατολικά του ποταμού Μισισιπή) και περιελάμβανε αυτό που είναι τώρα το Οχάιο, η Ιντιάνα, το Ιλινόις (γη του Λίνκολν), το Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν. Το 1803 το Κογκρέσο όρισε αυτή την περιοχή ως Βορειοδυτική Επικράτεια. Αυτός ο ομοσπονδιακός νόμος απαγόρευε τη δουλεία. Έξι χρόνια αργότερα το δυτικό τμήμα, δυτικά του Μισισιπή, προστέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες με την Αγορά της Λουιζιάνας.
Στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ οι νόμοι σταδιακής χειραφέτησης, στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, τερμάτισαν τελικά τη δουλεία εντός αυτών των συνόρων.

Στη συνέχεια, το 1850 ήρθε ο πρώτος μεγάλος οικισμός των γιων του Magnus, οι Νορβηγοί ξεκίνησαν στις μεσοδυτικές πολιτείες, συμπεριλαμβανομένου του Ουισκόνσιν, όπου ο Λίνκολν διορίστηκε Πρόεδρος. Και το 1851 οι ίδιοι οι Σουηδοί, προσκλήθηκαν ως άποικοι. Ως αποτέλεσμα αυτού, αυτοί οι σκληραγωγημένοι Σκανδιναβοί ξεκίνησαν την εκλογή του Λίνκολν και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, σφυρηλατημένοι για να απελευθερώσουν όλους από τη δουλεία. Όταν η νίκη του Αβραάμ απείλησε με διάλυση το ίδιο το έθνος, λόγω της αντίθεσης σε αυτή την ελευθερία, οι Σκανδιναβοί της Μινεσότα έστειλαν τα δύο πρώτα συντάγματα για να υπερασπιστούν την ελευθερία. Θα είχε συνεχιστεί η δουλεία στη Βόρεια Αμερική χωρίς τη Μινεσότα; Φαίνεται ότι θα το είχε κάνει και η Ένωση θα είχε παραπαίει.
Λίγο αργότερα, στη μακρινή δύση, στα σύνορα της Μινεσότα, ζούσε μια όμορφη Νορβηγίδα που ονομαζόταν Μαίρη, η οποία παρασύρθηκε από τα πόδια της από έναν άνδρα ουαλικής καταγωγής και γέννησε μια κόρη που ονομαζόταν Μπέτυ. Ήταν τόσο γοητευμένη από την τολμηρή ιστορία των στρατευμάτων της Μινεσότα που μπήκαν στον αγώνα για την αμερικανική ελευθερία που απομνημόνευσε ολόκληρη τη σύντομη ομιλία του ίδιου του Αβραάμ Λίνκολν στο Γκέτισμπεργκ.

Μετά από δύο ακόμη πολέμους, τους Παγκόσμιους Πολέμους, γνώρισε έναν άλλο άνδρα, τον Ντάγκλας, από το Τέξας μέσω του Μεξικού, ο οποίος ξεκίνησε ως επαγγελματίας luchador και είχε μια καριέρα ως matador στις αρένα ταυρομαχιών του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής. Αφού εισήλθε και απολύθηκε από τον στρατό των ΗΠΑ για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, βγήκε και συνάντησε τη Μαρία στις μεσοδυτικές πολιτείες (προηγουμένως βορειοδυτικά) και την παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκαν στις δίδυμες πόλεις που χαράχτηκαν από τους παγετώνες της Εποχής των Παγετώνων.

Μέχρι το τέλος της ζωής της σε ηλικία άνω των 100 ετών, η Μαρία μπορούσε να απαγγείλει από μνήμης εκείνη την ομιλία του Λίνκολν, και ιδιαίτερα εκείνη τη νέα γέννηση της ελευθερίας υπό τον Θεό και τον Ιησού:
«

Έτσι ώστε η κυβέρνηση του λαού, από το λαό για το λαό να μην χαθεί από τη Γη».

Η αρχαία ιστορία του Στέφανου και της Θέρων, της σκλάβας, είχε ακόμα αυτό το όνειρο – όχι χαμένο – της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, στο Minnesotum Mare Clarum. Το αμερικανικό όνειρο στη γη που επισκέφθηκε ο Amerigo Vespucci.

Το τέλος του τόμου Ι

Τόμος ΙΙ του Minnesotum Mare Clarum Το αμερικανικό όνειρο της ελευθερίας και της δικαιοσύνης

Βιβλίο I – Προχωρώντας

«Στέφανος! Ξύπνα!»
Τόμος II του Minnesotum Mare Clarum: Το Αμερικανικό Όνειρο της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης

Βιβλίο I – Προχωρώντας

«Στέφανε! Ξύπνα!»

Ήταν η Θέρον.

«Σου ετοίμασα ένα καλό πρωινό», συνέχισε. «Από τότε που πέθανε ο πατέρας σου, φαίνεσαι ανήσυχος», παρατήρησε με ανησυχία η Θέρον.

Ό,τι και να κάνουμε, η Εκκλησία δεν φαίνεται να σημειώνει καμία πρόοδο ή κατεύθυνση, παραπονιόταν ο Στέφανος.

«Ο πατέρας μου μοιραζόταν τις ανησυχίες του εδώ και χρόνια ότι η αντιπροσωπευτική κυβέρνηση δεν κάνει αυτό που ονειρεύονταν οι μεγάλοι Αθηναίοι στοχαστές, όπως την κοινή ανθρώπινη φύση όλων των ανθρώπων και τη σημασία της ζωής σε αρμονία με τη φύση και τη λογική, όπως προέτρεπαν οι Στωικοί, ή τα έργα του Κικέρωνα για το φυσικό δίκαιο, τη δικαιοσύνη και τις ευθύνες των ηγεμόνων που θεωρούσαμε επιδραστικές ιδέες για τη διακυβέρνηση και την ηθική στον ρωμαϊκό κόσμο - πριν από τον κατακλυσμό».

«Ναι, πριν από την κόκκινη πλημμύρα των Ρωμαίων σκλάβων στη Mare Nostra» σκέφτηκε ήσυχα η Θέρον.

«Και τώρα οι Ρωμαίοι τρελαίνονται, προωθώντας την ανάπτυξη νέων κοινοτήτων σκλάβων, όσο γνωστός είναι ο πολιτισμός». Ο Στέφανος επέκρινε τα τετριμμένα σχέδια που εγκατέστησαν τις ρωμαϊκές αρχές μέχρι τη Δύση, μέχρι την άκρη του γνωστού κόσμου. «Έτσι θα γίνει ο κόσμος; Αυτοανακηρυγμένες «θεότητες» που θα εξυπηρετούνται από μια τεράστια αποικία σκλάβων;»

Η Βιβλιοθήκη

«Άκουσα μερικά ενδιαφέροντα πράγματα για την Αλεξάνδρεια και την υπέροχη βιβλιοθήκη της», πρότεινε ο Θέρον.

«Λοιπόν, άκουσα για τον Φίλωνα», απάντησε ο Στέφανος. «Είναι ένας Εβραίος φιλόσοφος από την Αλεξάνδρεια που συνδυάζει την ελληνική φιλοσοφία με την εβραϊκή θεολογία. Δεν τον ενδιαφέρουν μόνο οι ηθικές ευθύνες των ατόμων μέσα σε μια κοινότητα, αλλά και η σχέση μεταξύ θεϊκού νόμου και διακυβέρνησης», άρχισε να ζωντανεύει ξανά. Ακόμα κάτι για το πάνθεον τον ενοχλούσε.

«Λοιπόν, με κάποια από την κληρονομιά μου από τον πατέρα μου και τις συνδέσεις που έχω κάνει με Έλληνες εμπόρους στην Εκκλησία, νομίζω ότι μπορούμε να πάμε στην Αλεξάνδρεια και να δούμε αν μπορούμε να βρούμε τον δρόμο μας πίσω από τη ρωμαϊκή ηγεμονία», αποφάσισε.

Η Δουλεία Δημιουργείται

Καθώς το τέρας της «αδίστακτης μεταχείρισης» άλλων εκτός της φυλής κάποιου - ή «δουλείας», κατά τα λόγια του Λευιτικού - μεγάλωνε και επεκτεινόταν δραματικά σε όλη τη Μεσόγειο, η οικογένεια του Στεφάνου και του σκλάβου τους Θήρωνα ταλαντευόταν σαν βάρκα στη θάλασσα. Καθώς ο Στέφανος μεγάλωνε - και άρχισε να ψηφίζει στην Εκκλησία των Αθηνών και ανέλαβε νέους ρόλους στο εμπόριο και στην ηγεσία - ο πιστός φίλος και σκλάβος του Θήρωνας μεγάλωνε μαζί του, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση που ξεκίνησε στην Ιουδαία και άλλαξε δραστικά καθώς ο πατέρας του έχασε την ελευθερία του στην άλλη άκρη του Mare Nostrum σε ένα πεδίο μάχης στην Ιουδαία.

Όταν ο πατέρας του Στεφάνου, η Νίκαια, πέθανε μετά από μια πλήρη και ευχάριστη καριέρα ως δάσκαλος και στοχαστής, ο Στέφανος και ο Θήρων αποφάσισαν να ταξιδέψουν πιο βαθιά στον ελληνιστικό κόσμο, διασχίζοντας το Mare Nostrum στην Αίγυπτο.

Βιβλίο II - Mare Nostrum Θάλασσα της Δουλείας και της Σωτηρίας

Πλέοντας για την Ελευθερία

Η Μεσόγειος δεν ήταν καθαρά νερά όπως το Mare Clarum στη Μινεσότα. Αλλά ο Στέφανος και ο Θέρων επρόκειτο να ξεκινήσουν τα αλμυρά νερά του για να διασχίσουν την άλλη πλευρά, στην αναζήτησή τους για την ελευθερία που υπόσχονταν ορισμένοι στοχαστές και ηθικολόγοι. Τα νερά ήταν επικίνδυνα και γνωστά για την άγρια ​​φύση τους, σε αντίθεση με τα όμορφα ήρεμα ποτάμια και λίμνες που χρησίμευαν κυριολεκτικά ως το σύστημα διαμετακόμισης Mare Clarum για τη Μινεσότα.

Το πλοίο βρισκόταν στα νερά του λιμανιού του Πειραιά καθώς οι δύο επιβιβάζονταν, με τον Θέρων να συνεργάζεται με το πλήρωμα για να φορτώσει τα υπάρχοντα του νοικοκυριού για τη μετακόμιση στη Βόρεια Αφρική. Το αλμυρό νερό του Mare Nostrum ήταν ήρεμο στο λιμάνι της Αθήνας και η φόρτωση δεν ήταν επικίνδυνη. Οι δύο ήταν μέρος μερικών δεκάδων επιβατών στο καλοκαιρινό ταξίδι, που αναμενόταν να διαρκέσει περίπου επτά ημέρες, αλλά πιθανώς περισσότερο, καθώς το Mare Nostrum θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνο στο μακρύ ταξίδι προς το μεγάλο λιμάνι της Αλεξάνδρειας και την ασφάλεια (ασφαλή από το Mare Nostrum) του Φάρου Φάρου (ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου). Η συνοδεία του Στεφάνου θα χρησιμοποιούσε το εμπορικό λιμάνι, όχι το στρατιωτικό.

Ωστόσο, το εμπορικό φορτηγό πλοίο ήταν οπλισμένο, αν και η διαδρομή στο Mare Nostrum περιπολούνταν από το ρωμαϊκό ναυτικό. Αυτό συμβαίνει επειδή το πλοίο μετέφερε φορτίο που περιλάμβανε σκλάβους. Και επίσης επειδή ένας επιβάτης μπορούσε κυριολεκτικά να παρασυρθεί ως σκλάβος όταν το πλοίο δεχόταν επίθεση από πειρατές (οι οποίοι χρησιμοποιούσαν επίσης το όνομα «Mare Nostrum», «η θάλασσά μας»!). Αυτό το πλοίο μετέφερε ένοπλους φρουρούς προσληφθέντες για το ταξίδι, οι οποίοι κρατούσαν σπαθιά και τόξα.

Παρά τους αιώνες κενών υποσχέσεων, η Αθήνα, ακόμη και πριν από την ήττα από τη Ρώμη, ήταν ένα ακμάζον κέντρο δουλείας, ναι, δουλείας κινητήαγορές, και η σημασία της Χίου μπορεί να ήταν μεγάλη.

«Στην Αθήνα, οι εθνικότητες των δούλων ήταν μικτές. Ο Αριστοτέλης παρατηρεί ότι σε κάθε άλλη εποχή, όταν οι Σλάβοι σκλάβοι ήταν πολυάριθμοι, η φυλετική ανάμειξη μεταξύ τους χρησιμοποιούσε επίσης μια νέα σλαβική επανάσταση.»

«Η μεγαλύτερη συγκέντρωση Σλάβων ήταν στο Λαύριο, στα ορυχεία αργύρου, όπου αριθμούσαν 20.000 έως 30.000, σε αντίθεση με το αντίστοιχο του συνολικού πληθυσμού της Αθήνας, η οποία αποτελεί μια πραγματικά μεγάλη πόλη εκείνης της περιόδου, όπως η Μίλητος.»

Ο Στέφανος ήταν ακόμα παρών γύρω από το πλοίο όσο αυτό φορτωνόταν. Τα χρωματιστά νερά του χρωματιστού νερού Placid Tree εκτέθηκαν σε μια χούφτα κυματισμούς καθώς άλλοι έμποροι έρχονταν και έφευγαν. Υπήρχε ένα αεράκι απογοήτευσης. Κοιτάζοντας προς την ακτή, ο Στέφανος παρατήρησε τον Θήρωνα να συνομιλεί με έναν από τους σκλάβους που φόρτωνε το πλοίο. Φαινόταν να τον γνωρίζει.

Ο Στέφανος συνεχίζει τις σκέψεις του. «Θα μπορούσαμε να έχουμε δουλεία και εκμετάλλευση αυτού του δέντρου ή αυτού του αμπελώνα», σχολίασε. «Λοιπόν, ίσως όταν βγούμε από την ανοιχτή θάλασσα να καθαρίσει το μυαλό μου. Υπόσχομαι να αφήσω μπροστά μου την φρικτή ιστορία της δουλείας στην Αθήνα και να αναχωρήσω για τις μακρινές ακτές που μου υποσχέθηκε το πνεύμα πριν από χρόνια.»

Η Θέρον ήρθε κοντά του. «Ιουδαίος», είπε.

«Τι είναι ο Ιουδαίος;» ρώτησε ο Στέφανος. «Ιουδαίος», επανέλαβε η Θέρον επί λέξει. «Ιουδαίος είναι το όνομα του θείου μου! Τον ονόμασαν Ιουδαία αφότου αιχμαλωτίστηκε στον πόλεμο! Και είναι εδώ, σε αυτό το πλοίο!»

«Ενδιαφέρον πώς», σκέφτεται ο Στέφανος. «Θα αγοράσω αν μάθω κάτι για αυτόν τον Ιησού που ακούω συνέχεια. Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που σταυρώθηκε, για 30 ασημένια νομίσματα, και οι ακόλουθοί του νομίζουν ότι είναι ζωντανός.»

Λίγο μετά τη θανάτωση του Χριστού από τους Εβραίους και τους Ρωμαίους, σχηματίστηκε η πρώιμη χριστιανική κοινότητα της Ιερουσαλήμ, γύρω στο 30 μ.Χ. Πάντα αναφέρονταν ως η «Εκκλησία της Ιερουσαλήμ».

«Ο Ιουδαίος επιβεβαίωσε αυτά που είχα στην Αθήνα, σχετικά με την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ και το πώς διέδωσαν το Ευαγγέλιο του Ιησού, ακόμη και μεταξύ των Σλάβων!» είπε η Θέρον. «Μία από τις σύγχρονες αποστρόφους του Ιησού, ο Μάρκος, βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια για πάνω από ένα χρόνο», είπε ο Θέρον. «Είναι ο πρώτος επίσκοπος της Αλεξάνδρειας και ο ιδρυτής της Χριστιανικής Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.»

«Δεν φοβόμουν τι ήταν η εταιρεία που συνδεόταν με τη Θερόν. Είναι μια χριστιανική κοινότητα», είπε ο Στέφανος.

Ελευθερία, Δουλεία και Ανοιχτή Θάλασσα

Το πλοίο, το Ηώς, δραπετεύει από το λιμάνι και την ανοιχτή θάλασσα. Αυτή είναι η Ελληνίδα θεά της αυγής. Αν και το όνομα αποδόθηκε στην πράξη που συχνά διακήρυτταν τα πλοία με το πρώτο φως (ευτυχώς, ο Στέφανος δεν ήταν εκεί), ο Στέφανος, ένα είδος πνευματικού ανθρώπου, είχε έρθει για τη σύνδεση με την υπόσχεση της ελευθερίας, του σκλάβου, αλλά και της ελευθερίας από το σκοτάδι. «Επιλέγουμε να μιλήσουμε για την αυγή της ελευθερίας», είπε ο Στέφανος στον φίλο του Θέρον.

Αλλά προς το παρόν, το πλήρωμα μπορεί να βγάλει τα κεφάλια του στην ακτή και να ρίξει ένα ζευγάρι πανιά, για να πιάσει τον άνεμο και να σαλπάρει για τα 980 μίλια (850 σε ναυτικά μίλια). Οι Σλάβοι (των οποίων τα μέλη ήταν μέλη) και οι ελεύθεροι πολίτες συγκέντρωσαν επίσης τις προσπάθειές τους για να αποκτήσουν το πλοίο και να πλεύσουν στην κύρια θάλασσα. Δεν απαιτούνταν δεξιοτεχνία για την ταχύτητα και την ασφάλεια που χρειάζονταν για να φτάσουν στον προορισμό τους στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, αλλά για να έχουν άλλα πλοία, ειδικά πειρατές, που ήθελαν να επιβιβαστούν και να κλέψουν και να μεταφέρουν τους σκλάβους.

Το Eos είχε ένα μέτριο πλήρωμα δέκα ατόμων. Έξι από αυτές τις εργασίες έγιναν στο κατάστρωμα για τη λειτουργία του πλοίου. Από αυτούς τους τέσσερις ήταν Βορειοαφρικανοί. Επομένως, τα πρότυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα θα μπορούσαν να ταξινομηθούν ως μαύροι. Ένα από αυτά ήταν δωρεάν και αμειβόμενο μέλος που προσλαμβανόταν στο πλήρωμα. Ήταν Αιγύπτιος. Οι άλλοι ήταν σκλάβοι από την Τυνησία. Τρεις άλλοι σκλάβοι εργάζονταν στο κατάστρωμα.

Στη Mare Nostrum την εποχή της πρώιμης Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, η έννοια της φυλής δεν υπήρχε. Τα Ρωμαϊκά, Ελληνικά και Βορειοαφρικανικά μέλη του πληρώματος που εργάζονταν με το Eos στο ταξίδι της Αλεξάνδρειας ήταν, πρώτα και κύρια, μέλη του πληρώματος και στη συνέχεια αναγνωρίστηκαν από την εθνικότητα, τον πολιτισμό ή τον τόπο καταγωγής τους.

Ξημέρωμα στην Αλεξάνδρεια

«Στέφανε ξύπνα!» Ήταν ο Τζουντάιος, ο θείος του Θέρον.

«Ναι, προχώρα», είπε με ειρωνεία στη Θερόν. «Κοιτάξτε αυτό το φως! Βρισκόμαστε στην Αφρική. Ο φάρος, που ονομάζεται Φάρος, είναι ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου. Η Αλεξάνδρεια της Αφρικής ήταν ρωμαϊκό φυλάκιο. Είχε προσαρτηθεί το 30 π.Χ. με την ήττα του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας.»

Τα λατινικά, τα οποία θα έπρεπε να συνεχίσουν να ανταλλάσσονται στη Μινεσότα, Mare Clarum, ήταν η επίσημη γλώσσα. Τα ελληνικά χρησιμοποιούνταν από την ίδρυση της πόλης το 331 π.Χ. και εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται ως η κύρια γλώσσα για το εμπόριο, τη σχολική εκπαίδευση και την επικοινωνία. Και αυτή ήταν η γλώσσα στην οποία θα είχε γραφτεί το πέρασμα του Ιησού στη Γη σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη.

Έτσι, χωρίς τα Ευαγγέλια, η ευρύτερη Αλεξάνδρεια θα ήταν απλώς ένα πεδίο μάχης των αρχαίων. Έτσι, η ιστορία θα μπορούσε να μεταμορφώσει ολόκληρη την Ευρώπη και την εμβέλεια της Μινεσότα κοντά στην Αλεξάνδρεια. Μινεσότου Μάρε Κλάρουμ και έφυγε από τον Κένσινγκτον Ρούνο στην κορυφή του σκαλισμένου από παγετώνες Νέου Κόσμου. Και οι Σκανδιναβοί θα έπρεπε να υποχωρήσουν
ς περιουσίας. Μια έκθεση (Άτλας του Ελληνικού Κόσμου 1980) για τον 5ο αιώνα προ Χριστού αναφέρει ότι:

«Η δουλεία κινητής περιουσίας, η αγορά και πώληση ανθρώπων όπως ένας σκύλος ή ένα έπιπλο, υποτίθεται ότι εισήλθε στον ελληνικό κόσμο μέσω της Χίου, αλλά οι Χιώτες ισχυρίζονταν ότι οι σκλάβοι που αγόραζαν και πουλούσαν δεν ήταν Έλληνες. Ούτε ο πόλεμος ούτε η πειρατεία ούτε καν οι επιδρομές σκλάβων θα μπορούσαν να διατηρήσουν αποτελεσματικά τη συστηματική δουλεία του 5ου αιώνα π.Χ. χωρίς οργανωμένο εμπόριο και όργανά».

δ στη Μινεσότα και επεκτείνει την ελευθερία, και μια κυβέρνηση που καταργεί τη δουλεία.

Τα μαθήματα του Θέρον ήταν πολύ χρήσιμα για τον Στέφανο.

Η πόλη του Στεφάνου και του Θήρωνα ήταν ένα μείγμα ελληνικών, αιγυπτιακών, ρωμαϊκών και φοινικικών επιρροών. Θα πρέπει να χρησιμεύσει ως ένα είδος πνευματικής μάχης καθώς ο Χριστιανισμός και ο Ιουδαϊσμός συνεχίζουν να συγκρούονται. Στο τέλος, ο Μάρκος ο Ευαγγελιστής, ο άμεσος μαθητής του ίδιου του Ιησού, θα πέσει, στα χέρια ενός ειδωλολατρικού όχλου, το 73 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, κηρύττοντας την ελευθερία και το Ευαγγέλιο του Ιησού.

«Από εκεί προέρχεται η γλώσσα μας», είπε ο Ιουδαίος, ο οποίος ταξίδευε στη Mare Nostrum εδώ και χρόνια από την αιχμαλωσία του στην Ιουδαία. Ήταν ένα είδος ταξιδιώτη στον μικρόκοσμο αυτής της θάλασσας και ποτέ δεν ήταν σίγουρος τι κουβαλούσε μέσα. Αλλά είχε μάθει ότι στους τρεις δρόμους τον ακολουθούσαν οι διάσημοι Φοίνικες αυτού που σήμερα ονομάζεται Λίβανος και οι κύριες πόλεις της Τύρου και της Σιδώνας.

«Ναι», συνέχισε, «οι Φοίνικες εφηύραν ένα νέο αλφαβητικό σύστημα, αντί για εικόνες (τις οποίες ονομάζουμε σφηνοειδή γραφή). Εμείς χρησιμοποιήσαμε την τελευταία και προσθέσαμε μια μικρή φωνή στα ελληνικά! Εξαιρετικά. Αξιοποιεί περισσότερο τον διευρυμένο κόσμο μας με τόσο εκρηκτική ανάπτυξη».

«Ναι, και μετά οι Ρωμαίοι άλλαξαν όλα όσα είχαμε», πρόσθεσε ο Στέφανος Ντούρλι.

«Σωστά, αλλά ο κόσμος μας αναπτύσσεται με πολύ ένδοξους τρόπους, σκορπίζοντας το φως της αυτοκρατορίας παντού», απάντησε ο Τζουντάιος. «Γιατί βλέπω αυτό που θέλω…»

«Αυτό το φως είναι πραγματικά απίστευτο», είπε ο Στέφανος.

«Είναι πραγματικά αλήθεια», είπε ο Ιουδαίος. «Βλέπω κακά λιμάνια που δεν θέλω να προσεγγίσω με το φως της ημέρας. Αυτός ο φάρος είναι μόνο ένα βοήθημα που μας βοηθά να βλέπουμε άλλα πλοία, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί ως φάρος για πλοία που μόλις πέρασαν από εκεί τη νύχτα.»

«Φαίνεται πως το ακούς πραγματικά», είπε ο Σλάβος ανιψιός Θέρον.

«Εννοώ ότι είναι εξαναγκαστικό», είπε ο Τζουντάιος. «Θέλω απλώς να είμαι ειλικρινής, δεν υπάρχει τίποτα σαν να φτάνεις σε ένα λιμάνι του Mare Nostrum και να πατάς στην στεριά.»

Φάνηκε να σκέφτεται τον εαυτό του για λίγο. Τότε ο Ιουδαίος εξέπληξε τους ταξιδιώτες. «Προσπάθησα να δραπετεύσω. Κατευθύνθηκα σε ένα μικρό πλοίο και επιβιβάστηκα. Το να πλεύσω για την ελευθερία ήταν υπέροχο, στην ανοιχτή θάλασσα και στον υπέροχο πρωινό ήλιο. Αλλά συνελήφθην και φυλακίστηκα από τις ρωμαϊκές αρχές.»

Βάζει εκεί μερικούς ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ο Ιουδαίος παρατήρησε τα έκπληκτα βλέμματα των ταξιδιωτών. Στη συνέχεια εξήγησε: «Η Ιουδαία υπήρξε χωνευτήρι ιδεών εδώ και αιώνες». Πολύ κοντά στα παλιά φοινικικά κέντρα. Αλλά από τότε που έφτασαν οι Μακεδόνες, οι Ισραηλίτες έχουν εκφράσει τη γνώμη τους και αντιστάθηκαν στις ανήθικες παγανιστικές ιδέες τους. Και μια συγκεκριμένη φιγούρα έξω από την αγροτική Καπερναούμ, που ονομάζεται μόνο Βηθλεέμ, με πολύ νέες ιδέες και την ιδέα της ελευθερίας.

«Τι γίνεται αν πιστεύεις ότι είναι Θεός, όπως οι πιστοί ακόλουθοί του;» ρώτησε η Θέρον.

«Τους βάζει σε φυλακές και σε πλοία, και πιστεύω ότι θα έρθουν εδώ στην Αλεξάνδρεια. Πρότειναν ιδέες για ελευθερία, ισότητα για όλους τους ανθρώπους, μεταμόρφωση της ζωής και του κόσμου. Αυτή είναι μια ισχυρή δύναμη, όπως το διακηρύσσει ο Θεός», απάντησε σοβαρά ο Ιουδαίος.

«Ναι, έχουν συμβεί τέτοια πράγματα στην Αθήνα μερικές φορές», είπε ο Στέφανος μετά από όλα αυτά. «Μακάρι να υπήρχε ένας νέος κόσμος, πολλοί διαφορετικοί κόσμοι από αυτή τη Mare Nostrum», είπε αόριστα, κοιτάζοντας τη Θερόν και χωρίς να μιλάει για τη Μινεσότα, τη Mare Clarum.

«Εξετάζουμε τις ιδέες της ελευθερίας για τις οποίες μιλούσαν οι Έλληνες ονειροπόλοι πριν από την βάναυση εποχή της Αθήνας», κατέληξε.

Οι τρεις τους τερμάτισαν ευτυχώς τη συζήτησή τους, καθώς η ομάδα έπρεπε να προετοιμαστεί για την έξοδο και την στάθμευση στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Και στην καρδιά του σκότους της Αφρικανικής Μεσογειακής Nostrum του δουλεμπορίου.

Η Άλλη Πλευρά

Αλλά ναι, ο Στέφανος ήταν ετεροφυλόφιλος! Υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι από τη Χρυσή Εποχή. Ήταν ένα εντελώς διαφορετικό παράδειγμα. Όπου η δύναμη και η εξουσία μπορούσαν να σταθεροποιηθούν για ένα διάστημα, πολύ λιγότερο μάλιστα τόσο μόνιμα και μετριοπαθώς όσο οι αυτοκρατορίες που οριοθετήθηκαν στη Mare Nostrum. Δεν βασίζεται στο δουλεμπόριο όπως η Φοινίκη, το Κάιρο, η Αλεξάνδρεια, η Ρώμη ή η Αθήνα.

Στο βορρά, πάνω από τη Σουηδία και τη Νορβηγία, βάση των Βίκινγκ, η θάλασσα, ο χειμώνας και η άκαμπτη γεωργική γη ήταν ένας σκληρός αφέντης, αλλά ένωναν τον λαό για να ξεπεράσει και να επιβιώσει από τον καιρό. Μια ολόκληρη οικογένεια, ή ένα χωριό, θα πρέπει να συνοδεύεται κάθε χρόνο και να είναι δυναμική την άνοιξη για να γιορτάσει τη ζωή σε σχετική ελευθερία.

Και αυτό θα μας επέτρεπε να συνδεθούμε φυσικά με τους Ινδιάνους της Μινεσότα.

Βίκινγκς και Mare Vikingorum

Οι Βίκινγκς που μπαινόβγαιναν στο λιμάνι του Μάλμε, όπου ζούσαν ο Μάγκνους και η Άστριντ, πιστεύεται ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του βόρειου είδους δουλείας, που ονομάζεται σκλάβος. Ακολουθώντας μια ολοκαίνουργια μάρκα Christian Liberty, η οποία θα ήθελε να γίνει η κορυφαία εξαγωγή τους στην Αμερική και ίσως σε όλο τον κόσμο. Μια ξεχωριστή υπενθύμιση της ελευθερίας θα μπορούσε να ριζώσει στο Mare Clarum της Μινεσότου, την ονειρική ανάσα της ελευθερίας και
δικαιοσύνη. Μια ιστορία που λίγο λέγεται.

Ένα τρίτο Σουηδικό κόμμα συνήφθη πριν ο Μάγκνους Δ΄ παραβιάσει την παρακαταθήκη καταργώντας τη δουλεία ενός ατόμου που γεννήθηκε από χριστιανική οικογένεια, η οποία εκείνη την εποχή αριθμούσε μόνο ένα άτομο. Και επίσης της Νορβηγίας και της Φινλανδίας, ήταν ο βασιλιάς.

Από το Mare Nostrum στο Mare Vikingorum

Οι Βίκινγκς ήταν κάτι σαν τις μέλισσες. Ναι, είχαν πάει στο Mare Nostrum. Στην πραγματικότητα, ένας Μαροκινός, ένας Αφροαφρικάνος που έγραψε αυτόν τον συγγραφέα, τον οποίο επισκέφτηκαν στη χώρα τους, το Μαρόκο!

«Νομίζω ότι χάθηκαν στην έρημο», είχε προφανώς αφήσει πίσω του την περιφρόνησή του.

Κατά την Εποχή των Βίκινγκ, από τον 8ο έως τον 11ο αιώνα μ.Χ., πολύ καιρό αφότου ο Ιησούς περπάτησε στη Γη στην Ιουδαία, Mare Nostrum, αιώνες αργότερα στο Mare Vikingorum, οι Βίκινγκ θα δημιουργούσαν τη σλαβική τάξη στις απέραντες θάλασσες της σκανδιναβικής κοινωνίας - τους σκλάβους. Το όνομα αρχικά υποδεικνυόταν ως υποδούλωση ή δουλεία.

Όταν οι απόγονοι του Μάγκνους και της Άστριντ Κάρλσεν έρχονται από τη Μινεσότα Μάρε Κλάρουμ για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη της κατάργησης της δουλείας στην Αμερική, δεν θα πρέπει να έχουν όλα αυτά που αναζητούν. Στον αρχαίο κόσμο του Mare Nostrum, πολλοί από αυτούς τους σκλάβους του Mare Vikingorum ήταν παγιδευμένοι και μπορεί ακόμη και να υπάρχουν στον κόσμο ως τιμωρία για χρέη και εγκλήματα, όπως οι δύο που σταυρώθηκαν με τον Ιησού.

Αυτό που η Αμερική έπρεπε να δώσει στον νόμο ήταν μόνο μια μέτρια αλλαγή - στη σχετική υποτέλεια του δικηγορικού συλλόγου, εκτός από όσους καταδικάστηκαν για κάποιο έγκλημα. Και αυτό που θα μπορούσε να είχε συμβεί στην Αμερική μετά τους Σκανδιναβούς της Μινεσότα θα ήταν ένας αγώνας των Σλάβων για να διασφαλιστεί ότι οι σκλάβοι ήταν «ελεύθεροι» μόνο επειδή η γη ήταν γεμάτη έγκλημα και χάος, όπως η οικοδόμηση μιας ελεύθερης κυβέρνησης που προοριζόταν για την κατάκτηση των Γιάνκηδων, επειδή η Αμερική τιμωρούνταν για την αμαρτία της δουλείας στον κόσμο.

Κι όμως, μια νέα φωνή του Θεού είχε απελευθερωθεί μέσα από τους παγετώνες, τα ποτάμια και το κύμα του καθαρού νερού Mare Clarum, και ένας νέος συνασπισμός υγρασίας, υπό το φως του Χριστού, απλώθηκε πάνω στη γη.

Το Δέσιμο του Παλαιού Κόσμου Συναντά τα Όνειρα του Νέου Κόσμου της Μινεσότου

Ο δρόμος προς την ελευθερία της Μινεσότα

Οι άνθρωποι του Μάγκνους είχαν μετριοπαθείς στόχους στη ζωή. Σαν ψάρεμα. Όπως η γεωργία και η ελευθερία. Και πλέοντας στις γύρω θάλασσες και ωκεανούς. Οι εκτάσεις σε σχήμα παγετώνα στην κορυφή του κόσμου τροφοδοτούνταν από ομορφιά, δύναμη, κοινότητες και όνειρα.

Καθώς οι «μεγάλες δυνάμεις» της αυτοκρατορικής εποχής της Ρώμης και της Ελλάδας μπορεί να εξαντληθούν και να πιέσουν για την επέκταση του μαζικού συστήματος δουλείας στο οποίο ζουν ο Στέφανος και ο Θήρων, ένας νέος ανθρώπινος συνασπισμός μπορεί να ξεσηκωθεί και να σώσει τον κόσμο από την αμαρτία της δουλείας.

Επιδρομές των Βίκινγκ και η Αύξηση των Ευρωπαίων Σκλάβων

Αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στις πρώτες μέρες των Βίκινγκς στην Αγγλία, θα ενίσχυαν την άνοδο του Αγγλικού Ναυτικού. Ποιος θα ήθελε να συμβάλει στον ισπανικό αποικισμό και σε μια ακόμη τρομερή δουλεία στην Αμερική;

Τα πρώτα αγγλικά μοναστήρια και οι δήμοι περιείχαν πλούτο αποθηκευμένο στη Γη.

Ο Ιησούς είπε: «Μην θυσιάζετε για θησαυρούς στη γη, όπου σκόνη και σκόνη καταστρέφουν και όπου υπάρχει διάρρηξη και ατσάλι, αλλά θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκόρος ούτε σκουριά καταστρέφουν και όπου κλέφτες δεν διαρρήγνυνται και δεν κλέβουν».

Αλλά οι Βίκινγκς που ταξίδεψαν στην πρώιμη Αγγλία έκαναν ακριβώς αυτό. Είναι τόσο γλυκά όσο ο χρυσός, το ασήμι και τα πιο πολύτιμα αντικείμενα που οι δυνάμεις είναι πρόθυμες να κάνουν μουσεία σε όλο τον κόσμο και να επιστρέψουν στη Νορβηγία. Ήταν εύκολο να το αρπάξω και να το μεταφέρω. Τα μοναστήρια γενικά δεν ήταν καλά οχυρωμένα. Είναι τα μικρά παιδιά, οι φυλές και οι πόλεις που έρχονται όλοι για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Τα μικρότερα αγγλοσαξονικά βασίλεια αναγκάστηκαν να το ξανασκεφτούν. Να επανεξετάσουν και να μεταρρυθμίσουν τις κυβερνήσεις τους, κάτι που τελικά θα πρέπει να οδηγήσει σε μια ενοποιημένη αγγλική κυβέρνηση. Οι ναυτικοί Βίκινγκς συνέβαλαν επίσης στην ανάπτυξη της ναυτικής δύναμης στην Αγγλία και τελικά οδήγησαν το Βρετανικό Ναυτικό σε παγκόσμια δύναμη.

Μία από τις πρώτες μεγάλες εμπορικές εξελίξεις του ενωμένου βρετανικού κράτους ήταν το δουλεμπόριο. Νομίζουν ότι σκέφτονται τον ισπανικό στρατό το 1588 και ότι αυτοί, μαζί με το σουηδικό κράτος, κατευθύνονται προς τον Νέο Κόσμο. Αλλά οι Βρετανοί έφτασαν πρώτοι εκεί. Μπορεί να παρέλειψαν τον ισπανικό στόλο, αλλά περικύκλωσαν μια νέα εμπορική συμφωνία που ονομάζεται Asiento de Negros - το εμπόριο σκλάβων από την Αφρική προς τον Νέο Κόσμο.

Οι ακτές της Γης Άνγκλ

Ο ρόλος των Βίκινγκς στην ταινία Mare Clarum της Μινεσότα: Το Αμερικανικό Όνειρο της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης είναι γεμάτος ειρωνεία. Για παράδειγμα, οι επιδρομές των Βίκινγκ στη Νορθουμβρία ενίσχυσαν τη ναυτική ισχύ σε μια ενωμένη Αγγλία, με αποτέλεσμα την είσοδο της χώρας στην τεράστια επιχείρηση της μεταφοράς αφρικανικού εργατικού δυναμικού στον Νέο Κόσμο, στη Νότια Αμερική.

Αλλά, κατά ειρωνικό τρόπο, η πρώτη μεγάλη επιδρομή των Βίκινγκ στην ενδοχώρα από τις ακτές του Άνγκλαντ στην πραγματικότητα θα επιτίθετο - και θα έχανε - ένα σημαντικό κέντρο του Χριστιανισμού στην παρακμάζουσα επαρχία της Βρετανίας, που ονομάζεται Λίντισφαρν, Ιερό Νησί. Αν κυριολεκτικά η πρώτη κάμερα του Cross στους Βίκινγκς είναι ένα όμορφο αντίγραφο ενός θρυλικού τέρατος, σε μια βίαιη επιδρομή το 793 μ.Χ. Η μαζική καταστροφή ήταν κυριολεκτικά ένα σύμβολο της χριστιανικής πίστης στην Αγγλοσαξονική
Αγγλία, γη των Άγγλων.

Το 900 μ.Χ., μετά την επιστροφή του Γιορκ από τους Βίκινγκς, ο Λέιφ Κάρλσεον επέστρεψε στη σύζυγό του Χέλγκα Έρικσντότερ στο τραπέζι της κουζίνας. Οι δυο τους, με τα μικρά παιδιά τους, είχαν ένα μέτριο αγρόκτημα έξω από την αγγλική πόλη της Υόρκης. Οι εργάτες ήταν ήδη έξω στα χωράφια όπου το αγρόκτημα του Λέιφ οδηγούνταν από ζώα, τα οποία χρησίμευαν για να τα ταΐσουν και περιστασιακά για να παράγουν χυλό, ακόμη και για έναν μικρό λαχανόκηπο, έναν μικρό κήπο με μεγάλες ποσότητες καρότων, λάχανων και φασολιών. Και η Χέλγκα και μερικοί από τους άλλους μαγειρεύουν φαινομενικά θεϊκά.

Η φήμη έλεγε ότι κάποιος είχε φυτέψει ένα χωράφι με κριθάρι. Και το έμπλαστρο μπορεί να εξαφανίζεται μυστηριωδώς κάθε σεζόν, καθώς ένα παράξενο ανθρωπάκι εμφανίζεται να ανοίγει ένα μέρος που ονομάζεται «Frodo's» σε μια κομητεία κοντά στην Υόρκη, αλλά έξω από το Dane Law.

«Ένα από τα κοινοτικά κέντρα του Αγίου Πέτρου στο Βόρειο Γιορκσάιρ θέλει μια ομάδα αλόγων», είπε τελικά η Χέλγκα. «Αυτό και λίγη βρώμη για τροφή, φυσικά, δεν θα στέλναμε τα άλογά μας μακριά χωρίς τη βρώμη τους!»

«Φυσικά και όχι», συμφώνησε ο Λέιφ. «Ναι, το Κέντρο Επέκτασης του Αγίου Πέτρου σχεδιάστηκε για να διδάσκει νέους μετανάστες.»

Μετανάστευση στην Αγγλία

Ο Λέιφ συνεχίζει: «Μετά τον πόλεμο για την Υόρκη και την εγκαθίδρυση του Dane Law, εργαστήκαμε επί τόπου και χτίσαμε ένα καλό εμπορικό κέντρο εδώ. Μερικοί από τους ντόπιους στο βορρά, ειδικά η Σουηδία, όχι μόνο προκάλεσαν την επίσκεψη μιας αγγλικής αποστολής και τη συντριβή των Thor και άλλων παραδοσιακών παγανιστικών θεών. Όσο για τις εικασίες, τι μπορεί να προκάλεσε την τραγική συνάντηση στο Lindisfarne, όπου κειμήλια και έγγραφα, συμπεριλαμβανομένου του όμορφου Σταυρού, συμβόλου της Σταύρωσης του Χριστού, είχαν επιστρέψει στα φιόρδ της Νορβηγίας.»

«Ναι, είναι μια δύσκολη αρχή», είπε η Χέλγκα. «Σχεδόν σαν τη θυσία του ίδιου του Χριστού. Αλλά τι τραυματική εξέλιξη! ...τώρα που έχουμε καταλήξει σε συμφωνία με τον Βασιλιά Αλφρέδο να σταματήσουμε να πολεμάμε. Τώρα μπορούμε να συνεχίσουμε τους τρόπους μας να ανταλλάσσουμε πολιτισμό σε όλο τον κόσμο προς όφελος όλων. Έχουμε τόσες πολλές πληγές να είμαστε ευγενικοί για αυτό το Πάσχα», παρατήρησε με μεγάλη ικανοποίηση.

«Προσπαθεί να φτάσει στα φιόρδ», παραδέχτηκε ο Λέιφ.

«Πιστεύω ότι είναι ο Θεός», επέμεινε η Χέλγκα, της οποίας το όνομα είναι ιερό, ή ιερό, με λίγη ευσέβεια.

«Ναι, αλλά ποιος θέλει;» τον επέπληξε ο Λέιφ. «Ο Θορ; Ή ο Χριστιανικός Θεός του Γκούθρουμ; Τώρα ο νόμος του Δανού μας φέρνει στην Αγγλία για να μας επιτρέψει να επιλέξουμε. Είστε υπέρμαχος της επιλογής; Διαφωνείτε με τον Θεό του Ιησού Χριστού;» Ο Γκούθρουμ, ηγέτης των Βίκινγκ στην αγγλική αποικία, είχε στην πραγματικότητα υποταχθεί στον βαπτισμένο Χριστιανό ως μέρος της συμμαχίας κατά τη Μάχη της Υόρκης και ξεκινούσε μια νέα ιστορία σε έναν νέο κόσμο, ο οποίος στην πραγματικότητα τραύλιζε τον Νέο Κόσμο και τη Νέα Υόρκη που θα αναδυόταν.

«Το άκουσα, Χριστιανοί», είπε η Χέλγκα. «Και έχω το θάρρος να κηρύττω στην χριστιανική εκκλησία πάνω στο Γιορκ. Και σε νοιάζει αυτό; Οι χριστιανικοί νόμοι και τα κηρύγματα φαίνεται να έχουν αντικαταστήσει την τρομερή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία! Αυτό από μόνο του είναι θαύμα! Ίσως ο Χριστιανισμός να είναι το καλύτερο για τη Βρετανία και το καλύτερο και για τον Ντέιν Λο.»

«Λοιπόν, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερους σκλάβους εδώ στο Γιορκσάιρ για φύτευση και συγκομιδή. Και ας χτίσουμε την κοινότητά μας και ας αποκτήσουμε μερικούς καλούς εδώ στο Γιορκ», είπε ο Λέιφ, ενδιαφερόμενος.

Οι σκλάβοι ήταν το δουλεμπόριο που έφεραν οι Βίκινγκς εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Η νέα συμφωνία με τους Χριστιανούς της Ρώμης όχι μόνο είχε τερματίσει τον βάναυσο αγώνα και τον θάνατο της χριστιανικής μεταστροφής, αλλά δημιούργησε επίσης ένα είδος ονείρου ευημερίας και ευκαιριών, καθώς και σταθερότητας, όπως έλεγε ο Ντέινελω. Υπήρχαν ευκαιρίες σε αγροκτήματα και σε εμπορικά κέντρα.

Αυτά συνέβησαν αιώνες πριν η Σουηδία νιώσει ότι έχει εκχριστιανιστεί. Και αιώνες ακόμη πριν καταργηθεί η δουλεία υπό τον νέο νόμο του Χριστού.

Όταν οι Βίκινγκς κατάφεραν για πρώτη φορά να καταλάβουν την Υόρκη (ή το Εμποράκουμ, που μετονομάστηκε σε Γιόρβικ αφού απέκτησαν τον έλεγχο), οι αγγλοσαξονικές φυλές που έμειναν πίσω μετά την αποτυχία των Ρωμαίων είχαν διαιρεθεί. Δεν είχαν βιώσιμες ναυτικές δυνάμεις και οι Βίκινγκς, όταν έφτασαν, μπόρεσαν εύκολα να υπερνικήσουν τον στρατό της φυλής και να προωθήσουν ανάμεσά τους τρεις και τα καλά προϊόντα τους γύρω από το Μάρε Βίκινγκορουμ.

Ο ρόλος των Βίκινγκς στην τελική οδήγηση της Μινεσότα Μάρε Κλάρουμ στο Αμερικανικό Όνειρο της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης είναι γεμάτος ειρωνεία. Για παράδειγμα, οι Βίκινγκς έκαναν επιδρομές στη Νορθουμβρία και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τόνωσαν την ανάπτυξη της ναυτικής δύναμης σε μια ενωμένη Αγγλία με την είσοδο της υπαίθρου στην ακμάζουσα επιχείρηση εργασίας από την Αφρική στον Νέο Κόσμο, στη Νότια Αμερική.

Κι όμως, μετά τον εκχριστιανισμό, οι Βίκινγκς κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξαλείψουν τη δουλεία και να την αντικαταστήσουν με μια νέα περίοδο Χάριτος, η οποία τελικά θα καθοδηγούσε την επιστροφή της Αγγλίας στον νέο κόσμο στη Βόρεια Αμερική - επειδή με τόση επιτυχία διέδωσαν τη χριστιανική δυστυχία μεταξύ των Ισπανών και Πορτογάλων Σλάβων της νότιας ηπείρου.

Κι όμως, αυτό που ξεκίνησε ως μια ώρα φιλίας και ελπίδας στη Βόρεια Αμερική έχει υποστηριχθεί από τον δαίμονα της θέλησης ως ένα νέο φάρμακο που έχει αναπτυχθεί και θα έπρεπε να είναι...
διαστρεβλώθηκε πιθανώς πίσω στον Παλαιό Κόσμο. Αυτή η άθλια συνήθεια οδήγησε σε μεγάλο πλουτισμό λίγων και στην καταστροφή πολλών. Και για ένα είδος σκλάβου που θα έπρεπε να ξεκινήσει έναν πόλεμο που θα υποκινούσε τη Μινεσότου Μάρε Κλάρουμ, θα μολύνει τα καθαρά νερά με ομίχλη στο όνομα του Ιησού.

Λίντισφαρν |

Κατά ειρωνικό τρόπο, η πρώτη μεγάλη επιδρομή των Βίκινγκ στην ενδοχώρα από τις ακτές της Άνγκλαντ στην πραγματικότητα επιτέθηκε - και έχασε - ένα σημαντικό κέντρο του Χριστιανισμού στην παρακμάζουσα επαρχία της Βρετανίας, που ονομάζεται Λίντισφαρν, Ιερό Νησί. Κυριολεκτικά, λοιπόν, η πρώτη σύντομη εμφάνιση των Βίκινγκ στους Βίκινγκ ως ένα όμορφο αντίγραφο ενός διάσημου αγγλικού μοναστηριού, σε μια βίαιη επιδρομή το 793 μ.Χ. Η μαζική καταστροφή ήταν κυριολεκτικά ένα σύμβολο της χριστιανικής πίστης στην Αγγλία, στην αγγλοσαξονική περιοχή, στις Άγγλες.

Οι Σουηδοί και οι Νορβηγοί δεν είχαν ακόμη πολλή καλλιεργήσιμη γη και ήταν ακόμη συνδεδεμένοι με το εμπόριο. Ζώντας στη Σκανδιναβία, αγκαλιάζοντας τα φιόρδ και ασχολούμενος με το ψάρεμα και τη γεωργία, θα έπρεπε να διασκεδάζει κανείς ζώντας στη Μινεσότα πριν από τους σιδηροδρόμους και πριν κοπούν όλα τα δέντρα. Όταν οι Γάλλοι τελικά απέκτησαν το Minnesota Mare Clarum γύρω στον 16ο αιώνα, οι Ινδοί εμπορικοί εταίροι τους είχαν μια αγορά, επιστρέφοντας στην Ευρώπη ή την αμερικανική ανατολική ακτή. Αλλά δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν έναν μεγάλο πληθυσμό που απλώς ψάρευε και εκτρέφονταν στη Μινεσότα Μάρε Κλάρουμ εκείνη την εποχή.

Και αναμφίβολα, οι Βίκινγκς τα πήγαν τόσο καλά που ένιωθαν σαν στο σπίτι τους στη Σουηδία και τη Νορβηγία. Οι Βίκινγκς ήταν έμποροι παγκόσμιας κλάσης και παρείχαν πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις ως εμπορικά κέντρα. Συμπεριλαμβανομένης της Υόρκης, η οποία συν-σχεδιάστηκε με αγγλοσάξονες αντιπάλους.

Το Παλαιό Ρωμαϊκό Τάγμα είχε αποτύχει και ποτέ δεν είχε πραγματικά κρατήσει την Αγγλία, και είχαν αποφασίσει να χτίσουν ένα ωραίο τείχος απλώς για να κρατήσουν τους ιθαγενείς μακριά από τη βόρεια πλευρά. Οι αγγλοσαξονικές φυλές ήταν πολύ επιθετικές και καθεμία από αυτές προσπάθησε να ενοποιήσει την Αγγλία. Η Καθολική Εκκλησία άφησε ιεραποστολές σε ορισμένες από τις αγγλικές και χριστιανικές κάστες του Βατικανού, οι οποίες άρχισαν να επικρατούν.

Χριστιανικές επιδρομές φτάνουν στη Σκανδιναβία

Και τον 6ο αιώνα, μετέδιδαν τη θρησκεία τους στη Σουηδία, και στον ενθουσιασμό τους για τον Χριστό είπαν ότι είχαν καταστρέψει ένα μνημείο στη σκανδιναβική χώρα που προερχόταν από τον Θορ. Και εκτελέστηκαν γρήγορα, ως μάρτυρες Καθολικοί ιεραπόστολοι. Πιθανώς να αλλάξω μέχρι τη Σουηδία. Το καλύτερο μέτρο του Μάγκνους Δ΄ για τον τερματισμό της δουλείας των Βίκινγκ στις ενδοχώρες, τη Σουηδία και τη Νορβηγία, και για τους Φινλανδούς καθώς και για τους Φινλανδούς, καθώς και για τον χριστιανικό νόμο και μια νέα ελπίδα.

Μινεσότα και η Αμερικανική Μεσοδυτική περιοχή

Έτσι, η Μινεσότα, η Αϊόβα και το Ιλινόις στη Μεσοδυτική Αμερική χρειάζονταν τους Χόουμστεντερς, τα πλέον χριστιανικά έθνη της Σκανδιναβίας, οι οποίοι εξαρτιόνταν από το Πεπρωμένο του Κυρίου για να τους βγάλει από τον κίνδυνο και τις δυσκολίες και έσπευσαν να λάβουν το κάλεσμα. Ήθελαν να βοηθήσουν και ήθελαν να ευημερήσουν. Κυβέρνησαν την Αμερική. Δεν φαντάζονταν ότι η ιστορία θα τους έστελνε σε μια σπουδαία παγκόσμια σκηνή, σε ένα μαγικό μέρος όπως το Μινεσότου Μάρε Κλάρουμ. Αλλά το όραμά τους, για τον ίδιο τον Θεό, θα είχε καταργήσει τη δουλεία και θα είχε βρει έναν νέο φίλο στο πρόσωπο του Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος ήθελε επίσης να καταργήσει τη δουλεία και ο οποίος προσέβαλε τον ίδιο τον Θεό ως αιτία και σύμμαχο.

Αυτή ήταν μια σημαντική και δυνητικά επικίνδυνη αλλαγή στο απτό κλίμα της Αμερικής πριν από τον Εμφύλιο Πόλεμο. Αλλά η 1η Τροπολογία στη νέα χώρα είχε σχεδιαστεί για να ευαισθητοποιήσει το κοινό, καθώς οι Σκανδιναβοί Χριστιανοί μετανάστες πέρασαν μαζί τους. Ο ίδιος ο Λίνκολν είχε ζητήσει την κατάργηση της δουλείας από τότε που το Ιλινόις την είχε παραχωρήσει στο Κογκρέσο χρόνια νωρίτερα - και τώρα ήταν ανεπιθύμητος και το έθνος βρέθηκε στα πρόθυρα της διαίρεσης και της πιθανότητας πολέμου.

Το Τέλος του Τόμου II